- elegantia
- ēlĕgantia, ae, f. [elegans].* I.A being nice or particular; exquisiteness, fastidiousness (ante-class. and very rare):II.
ejus elegantia meam extemplo speciem spernat,
Plaut. Mil. 4, 6, 20.—Far more freq.,Taste, propriety, refinement, grace, elegance (cf.: gustus, sapor, judicium).(α).With gen.: tu eloquentiam ab elegantia doctrinae segregandam putes, Cic. de Or. [p. 637] 1, 2, 5:(β).vitae,
Tac. A. 14, 19:morum,
id. ib. 5, 8:capilli (with venustas oris),
Plin. 35, 10, 36, § 67:ac subtilitas operum,
id. 16, 15, 26, § 66 et saep.:verborum Latinorum,
Cic. Brut. 75, 261; cf.scriptorum,
id. Fam. 4, 4; so,Latini sermonis,
id. de Or. 2, 7, 28:mira sermonis,
Quint. 10, 1, 114:figurarum,
id. 12, 9, 6;and transf.: Socraticorum,
id. 10, 1, 83; cf.Secundi,
id. 12, 10, 11. —In plur.:vocum verborumque,
Gell. 2, 9 fin. —Absol.:qua munditia homines! qua elegantia!
Cic. Fam. 9, 20, 2; cf. id. Sull. 28, 79; id. Leg. 3, 1:quae (agricultura) abhorret ab omni politiore elegantia,
id. Fin. 3, 2; cf. Plin. 13, 9, 18, § 62; 14, 6, 8, § 71; Suet. Aug. 73:elegantia modo et munditia remanebit,
Cic. Or. 23 fin.; cf. Quint. 6, 3, 20; 10, 2, 19 al.—In plur.:laudatus propter elegantias dominus,
Petr. 34, 5; Gell. 1, 4; cf. id. 19, 4.
Lewis & Short Latin Dictionary, 1879. - Revised, Enlarged, and in Great Part Rewritten. Charlton T. Lewis, Ph.D. and Charles Short. 2011.